از آنجایی که "المرء علی دین خلیله و قرینه" (انسان بر دین و آیین دوست و همنشینش است) دوست باید همراه و همفکر آدمی باشد. قرآن ما را دعوت می کند راه راست را برویم."و انّ هذا صراطی مستقیما فاتبعوه..." 153 انعام (و این راه مستقیم من است پس از آن پیروی کنید) پس باید دوستانی انتخاب کنیم که آن ها هم راه راست را بروند تا با همراهی آنان به سعادت برسیم. اما چه کسانی؟ "... الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لا الضالین" 6و7 حمد

پس نخستین معیار های دوستی در قرآن این چنینند:*

1- جزو کسانی باشند که خدا به آنها نعمت داده (نعمت هدایت، نعمت عقل،...)**

2- جزو کسانی که خدا بر آنها غضب کرده و خشمگین است نباشند.

        کسانی که خدا بر آن ها غضب کرده چه کسانی هستند؟

        "و باءوا بغضب من الله ذلک بانّهم کانوا یکفرون بایات الله و یقتلون النبیین بغیر الحق ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون" 61 بقره

        ( و گرفتار غضب الهی شدند. این بخاطر آن بود که آنان همواره به آیات خدا کفر می ورزیدند و پیامبران را به ناحق می کشتند. این بخاطر آن بود که [از فرمان خدا] سرپیچی کردند و همواره تعدی می کردند.) 

        مغضوب الهی شدن نتیجه ی چند چیز است:

         1- کفر به آیات خدا         2- قتل انبیا و پیامبران           3- عصیان و سرپیچی از امر خدا         4- تجاوز و تعدی ( به حدود الهی و حقوق مردم)

3- از گمراهان نباشند

*: در اینجا منظور از نخستین، نخستین از لحاظ ترتیبی است نه از لحاظ اهمیت

**: در مورد این گروه بعدا بیشتر صحبت خواهیم کرد. ر.ک: آیه 69 نساء