صدبار ایاک نعبد و ایاک نستعین

در نماز امام زمان علیه السلام

این تلقین معنادار هروز در نماز واجب حداقل ده بار تکرار می شود

ایاک نعبد انحصار در عشق و پرستش است

و ایاک نستعین انحصار در دوستی و نیازمندی ها

فقط خدا

این را باید به خودمان تلقین کنیم

یادآوری دائمی به خودمان که تنها خدای متعال معبود و معشوق ماست

یادآوری دائمی به خودمان که تنها خدای متعال یار و یاور در همه نیازمندی هایمان است

نتیجه این تلقین ، باور در بندگی خداست

و این باور وقتی نتیجه بخش است که انحصار در عبودیت را پذیرفته باشیم

البته ایمان هرچند لازم است اما کافی نیست

ثمره تلقین در باور ظاهر می شود

اما تمرین در حوزه عمل انجام می گیرد

باید دید در عملکرد چه اتفاقی می افتد؟

به این آیه شریفه توجه فرمایید

" و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب "

تقوا همان تمرینی است که باید انجام شود

یعنی باید هر عملی اعم از فعل یا ترک تنها با انگیزه کسب رضایت خدای متعال انجام شود

رضایت خدای متعال ما را به او نزدیک می کند

این همان معنای قصد قربت است

در تقوای الهی هیچ انگیزه ای جز نزدیکی به محضر حقتعالی وجود ندارد

نتیجه این تقوای الهی در دو بخش زندگی قابل رویت است

1- هرگز انسان در بن بست قرار نمی گیرد

2- همیشه رزقش از جایی که گمان نمی کند تامین می شود

تمامی امتحانات الهی برای بشر در این جهت قرار می گیرد که آدمی بسوی تقوای الهی فراخوانده شود

اخلاص در عمل نیز با تمرین به دست می آید

تلقین و تمرین باید با مبارزه و جهاد اکبر انجام شود

مبارزه با امیال و هواهای نفسانی بسیار سخت است

زیرا شیطان با وسوسه دائمی نمی گذارد فضای ذهن و دل آرام باشد

باید به خدای متعال پناه برد

باید به از معصومین علیهم السلام که حبل الله المتین هستند کمک خواست

تا در این جهاد اکبر پیروز شد