شاکرا لانعمه اجتبیه و هدیه الی صراط مستقیم

آیه کریمه121 سوره مبارکه نحل

حضرت ابراهیم ، الگوی همه انسان ها

با این وی‍ژگی شناخته می شود

شکرگزار خدای متعال

و برگزیده او

از شکر تا هدایت به صراط مستقیم

در سوره مبارکه حمد

صراط مستقیم با رهروانش شناخته می شود

کسانی که خدای متعال به آنان نعمت داده است

و نشان نعمت ، شکری است که صاحب نعمت از خود بروز می دهد

از شکر تا هدایت ، فاصله ای نیست

تنها برگزیده شدن برای الگو شدن ، مسیر تکلیف را مشخص می سازد

و تکلیف با هدایت در صراط مستقیم معلوم می گردد

الم اعهد الیکم یا بنی آدم ان لاتعبدواالشیطان انه لکم عدو مبین

و ان اعبدونی هذا صراط مستقیم آیات 60 و 61 سوره یس

خدای متعال با فرزندان حضرت آدم سخنی دوباره دارد

تذکاری دائمی به انسان فراموشکار

از دشمنی قسم خورده و کینه توز به نام شیطان

برای یادآوری دشمنی آشکارش

که او را با این همه دشمنی ، بندگی نکنیم

و عجیب آتکه انسان ، خالق خود را فراموش می کند

و به بندگی دشمن خود روی می آورد

این خطاب به فرزندان آدم ، سوزناک است

زیرا نشان دهنده غفلت سنگین فرزندان آدم است

چگونه می شود که انسان دوست و دشمن خود را تشخیص نمی دهد؟

آن هم دشمنی آشکار چون شیطان و دوستی چون پروردگار متعال

مهمترین دلیل این غفلت ، دلبستگی به دنیا و فراموش کردن هویت انسانی خویش است

باید یادمان بیاید که ما فرزندان حضرت آدم هستیم

باید یادمان بیاید که دشمنی سرسخت به نام شیطان داریم

باید یادمان بیاید که ما برای بندگی او آفریده شدیم

و بدانیم این بندگی ، انحصاری اوست

و این ، همان صراط مستقیم است

عرفان و شناخت " الله " شرط حرکت در صراط مستقیم است

ان الله ربی و ربکم

اینکه بدانیم " الله "  "ربی " و " ربکم " هست برای کشف راز خلقت از اهمیت خاصی برخورداراست

آفرینش انسان و جن برای بندگی اوست

پس باید او را بدرستی بشناسیم

تا بندگی ، عارفانه باشد

عرفان در بندگی اصلی است که نشان دهنده " صراط مستقیم " می باشد

باید تلاش کرد این شناخت را از حالت فردی به شکل جمعی توسعه بخشید

فاعبدوه ، امری است که همگان را به عبودیت و بندگی خدای متعال فرا می خواند

و قبل از دعا برای هدایت به صراط مستقیم ، اظهار می داریم :

" ایاک نعبد و ایاک نستعین "

تنها تو را می پرستیم و تنها از تو کمک می خواهیم

این نگاه جمعی به بندگی می تواند نشانگر اجتماعی بودن دین اسلام است

دینی که انسان ها را از رهبانیت و انزواطلبی بازمی دارد

عرفان از منظر اسلام با گوشه گیری و عبادت تنهایی سازگار نیست

هذا صراط مستقیم

انگشت اشارت خدای متعال به صراط مستقیم ما را به این نکته فرا می خواند

" باید صراط مستقیم " را مشاهده کرد

ندیده نمی توان این راه طی کرد

البته مشاهده صراط مستقیم هم شرایطی دارد

اولا باید چشمی سالم برای دیدن داشت

بدون بصیرت امکان مشاهده صراط مستقیم نیست

ثانیا باید چشم را باز کرد تا حقیقت صراط مستقیم را بخوبی و درستی یافت

وگرنه چشم بسته با چشم نابینا در نتیجه ، یکسان عمل می کنند

ثالثا باید از چرت و خواب برحذر ماند

زیرا حتی اگر چشم سالم ، باز هم باشد

اما مغزی که باید تصاویر دریافتی را تشخیص دهد خواب بماند

عملا مشاهده صراط مستقیم میسر نخواهد شد

و رابعا باید پس از دیدن و درک حقایق ، آن را از طریق دل پذیرا باشیم

که در صورت عدم باور قلبی صراط مستقیم

در این راه قدم نخواهیم گذاشت

و عملا به هدایت ، دست نخواهیم یافت

ان الله ربی و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقیم

آیا باور کرده ایم که او پروردگارمان است؟

آیا پذیرفته ایم که او پروردگار همه هستی است؟

کدام راه ، صراط مستقیم است؟

پامبر ، مردم را به کدام عبادت و اطاعت فرامی خواند؟

باید بدانیم

تنها عبادت خدای متعال ، صراط مستقیم است

و این بندگی اوست که نشانه راهی درست با خود دارد

اگر او را بدرستی بندگی کردیم و عبادتش را بخوبی انجام دادیم

پس همانا در صراط مستقیم گام نهادیم